Οι μπάτσοι πουλάνε τα Verdana

Το νέο, ανανεωμένο Έθνος της Κυριακής, μπλα-μπλα-μπλα, γραφίστες που παίρνουν περισσότερα από τους γραφιάδες για να πλάθουν σε νέα, ανανεωμένα σχήματα τις λεκτικές κουράδες ώστε να μην κουράζεται ο χαζούλης αναγνώστης και αναγκάζεται να μένει πάνω από 40 δευτερόλεπτα σε ένα κείμενο κλπ. ΟΚ, fine by me. Έχω φάει ψωμί από τον Μπομπ τον μάστορα εξάλλου, θα ήταν άκομψο να του την πω για την πρωτότοκη εφημερίδα του. Απλά αφορμή είναι το Εθνος, όπως θα δεις άμεσα.

Επειδή, κάτω από την Καλομοίρα, αριστερά από τον Αλογοσκούφη, νοτιοδυτικά από τη συνέντευξη του Σεβαρνάντζε και πάνω από (duh...) 5.500 προσλήψεις, η συντακτική ομάδα έχει κάτι να ανακοινώσει:
... εεερμ, συγχαρητήρια! Καλοφάγωτη, ξέρω΄γω; Αν παίξει κέρασμα, στείλτε μου mail να περάσω. Αν και, δουλεύοντας σε τέτοιο επίπεδο εφημερίδας, μάλλον θα την χρειαστείτε για προσωπική κατανάλωση κάποια στιγμή (ή θα την σπρώξετε για να βγάλετε το νοίκι του μήνα, αν είστε με μπλοκάκι).

Δεν ειρωνεύομαι τον/την δημοσιογράφο που έκανε το θέμα. Αντιθέτως: τον κατηγορώ πως με την ελαφρομυαλιά, την ροπή προς την ευκολία και την αναπαραγωγή Δαλιανιδικής υποβλητικότητας, αποτελεί μέρος του προβλήματος. Θέλω να πω, ειλικρινά, από δημοσιογραφικής άποψης αδυνατώ να καταλάβω γιατί παίζει ρόλο το ότι την αγοράσατε 11 το πρωί. Υπάρχει κανένας νόμος που να απαγορεύει να τρυπιόμαστε εκείνη συγκεκριμένα την ώρα; Ακόμα κι αν το selling point τού τίτλου είναι το εννοούμενο "μέρα μεσημέρι...", δεν το δέχομαι. Αν είχατε αγοράσει πρέζα 11 το βράδυ, θα γράφατε πως "όταν πέσει το σκοτάδι, οι δρόμοι γύρω από την Ομόνοια μετατρέπονται σε... κλπ".

Είναι τόσο εύκολο που καταντάει προσβολή για τον αναγνώστη -αυτό το πράγμα γράφεται από μόνο του. Τα ζάκια είναι ό,τι ώρα και να πας γύρω από την Ομόνοια και το ότι κάθε κανάλι, εφημερίδα ή περιοδικό κάνει κάθε τόσο ρουτινιάρικα θέματα για το "γκέτο της Ομόνοιας" αποδεικνύει αυτόματα πως... δεν είναι και τόσο γκέτο, έτσι δεν είναι; Οι ειδήσεις του ΑΝΤ1 στέλνουν συνέχεια ρεπόρτερ να καταγράψουν τα νταραβέρια, συχνά με κάμερα κινητού ανοιχτή πούστικα δήθεν στο άσχετο, μόνο και μόνο για το dramatic effect της κουνημένης lo-fi λήψης... άλλοι στήνουν κάμερες σε εγκαταλελειμένα μπαλκόνια τής Σωκράτους, ενώ και ο Τσίμας πριν κάτι μέρες πάτησε και με τα δύο πόδια την μπανανόφλουδα αυτού του ανέξοδου snuff κοινωνιολογικού πορνό για τρομοκρατημένους μεσοαστούς τηλεθεατές.

"Να είσαι περήφανος για τα γκέτο της πόλης σου", είναι η συμβουλή που θέλω να δώσω στον σοκαρισμένο νοικοκυραίο. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα γκέτο, τα πρεζάκια θα ήταν παντού, οι πρεζέμποροι θα πλεύριζαν το παιδί σου και οι νταβάδες τη γυναίκα σου. Θα 'πρεπε να είσαι περήφανος που η κοινωνική χωροταξία έχει προβλέψει ελεγχόμενους χώρους συγκέντρωσης των απολειφαδιών, στρατηγικά υποβαθμισμένους θύλακες στην πόλη, για όσους μπορεί να ρίξουν έξω τους ισολογισμούς των αστυνομικών τμημάτων αν μείνουν ανεξέλεγκτοι.

Και δεν συμπαθώ καν τους εθισμένους. "Έχεις πρεζάκια φίλο, κράτα κι ένα ξύλο" λέει μια παροιμία των μαστούρηδων (ενός διαμετρικά αντίθετου κόσμου) -και δεν έχω λόγο να διαφωνήσω. Είναι άρρωστοι, αντικοινωνικοί, ζουν σε ένα εφιάλτη που ούτε τα πιο τρέντυ fonts του γραφίστα του "Έθνους" δεν μπορούν να ωραιοποιήσουν. Είναι και ασθενείς και παράνομοι για αυτό, αφού όποτε συλλαμβάνονται στέλνονται χύμα σε φυλακές χωρίς την παραμικρή πρόβλεψη για την απάνθρωπη χαρμάνα που ακολουθεί (και αυτές ακριβώς τις ώρες τα ΜΜΕ βάζουν τα δυνατά τους για να αποσιωπήσουν το τι συμβαίνει στις φυλακές). Μα το να απαιτείς εθνοκάθαρση από τον καναπέ σου, χιλιόμετρα μακριά από την Ομόνοια -και το να χρησιμοποιείς αυτό το σύμπλεγμα mega-μπίζνας και ελεγχόμενης δυστυχίας για να γεμίζεις σελίδες με τζάμπα μάχιμο ρεπορτάζ, σε κάνει μέρος του προβλήματος, αν μη τι άλλο.