Σίγουρα τους ξέρεις, μάλλον γνωρίζεις κι εσύ ο ίδιος κάμποσους απο δαύτους. Έτσι κι αλλιώς τους αναγνωρίζεις εύκολα, απο αυτή την χαρακτηριστική γυαλάδα στο μάτι. Το ξέρεις πως είναι απελπισμένοι και αδίστακτοι, το ξέρεις πως είναι επικίνδυνοι. Είναι ικανοί να ζητιανέψουν, να εξευτελιστούν, να ξεπουληθούν, να κλέψουν, ακόμα και να σκοτώσουν. Είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα για τα λεφτά της Δόσης τους.
Διάβολε, όσο και να ακούνε ιστορίες άλλων που καταστράφηκαν απο τέτοια μπλεξίματα, τόσο κάνουν συνέχεια το ίδιο λάθος. Απολύτως φυσιολογικοί, χαρούμενοι και υγιείς άνθρωποι καταλήγουν τόσο εύκολα σκουπίδια της ζωής: παρανοημένοι και ανεξέλεγκτοι, χάνουν για πάντα τον ύπνο τους, γίνονται επιθετικοί, και τα λεφτά για την Δόση τους είναι το μόνο που κυριεύει το μυαλό τους.
Βέβαια, με τι καρδιά να τους κατηγορήσεις; Αφού το ξέρεις κι εσύ πως η στενάχωρη πραγματικότητα και η άφιλη κοινωνία τους έσπρωξαν σε αυτό το δύσβατο μονοπάτι. Πίστεψαν σε ψεύτικους παράδεισους, πίστεψαν σε κάλπικες λύσεις, παρασύρθηκαν.
O Προμηθευτής τους πλεύρισε πάνω στην ανάγκη τους, στην αρχή τους πάσαρε τα "φιλικά" -αλλα κανείς ποτέ δεν σταμάτησε σε αυτά. Και όσο περνούσε ο καιρός, τόσο ο Προμηθευτής τους προσέφερε νέες και πιο καταστροφικές επιλογές, τόσο τους έχωνε πιο βαθιά σε μια κόλαση χωρίς έξοδο, κάνοντάς τους όλο και πιο εξαρτημένους. (Καλά λένε να αφήσουμε αυτούς τους δυστυχείς στην ησυχία τους, αλλα κάθε που συλλαμβάνεται ένας απο τους εμπόρους της Καταστροφής, να τον στέλνουν στην κρεμάλα.)
Και, πριν καν προλάβουν να το καταλάβουν, θα πούλαγαν και το ίδιο τους το παιδί για μια χούφτα χαρτονομίσματα. Η Δόση δεν σηκώνει αναβολές.
Και τα Τραπρεζάκια το ξέρουν πολύ καλά.
(disclaimer: το παραπάνω κείμενο είχε γραφτεί το 2005, όταν ακόμα οι τράπεζες έκαναν τα άπληστα κακουργήματα που πληρώνουν σήμερα. Αφορμή για τη δημιουργία του, ήταν η χρησιμοποίηση τού "Blitzkrieg Bop" σε διαφήμιση πιστωτικής κάρτας: ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, το casus belli που χρειαζόμουν για να βγάλω την ταξική μου χολή. Αναρτάται ως υπενθύμιση εκείνων των good ole days, ένα μεταχρονολογημένο χρονογράφημα σταλεγακισμού)
3 σχόλια:
Πόσο ρομαντικός είσαι, που θεωρείς ακόμα ασύμβατους τους Ramones με τις τράπεζες...
Δεν ήταν ακριβώς ηθική η αντίρρησή μου, όσο αισθητική: η διαφήμιση που αναφέρω αφορούσε ένα νέο παπατζίδικο κόλπο της τράπεζας με τις πιστωτικές της, που έφερε το κωδικό όνομα "Let's Go".
Βλέπεις πόσο φτηνιάρικα πάει το πράγμα; Kάποιος στο brainstorming των διαφημιστών είπε "να βάλουμε αυτό των Σεξ Πίστολς που λέει χέι-χο λετς γκο" -και *ΜΠΑΝΓΚ*, το κουφάρι του Τζόι Ραμόν ήταν πιο απροστάτευτο από ποτέ.
Θέλω να πω, αν είχε χρησιμοποιηθεί σε μια καλή διαφήμιση ή με έναν καλό τρόπο, θα ήμουν περήφανος που ένα αγαπημένο μου τραγούδι ξαναπαίρνει airplay. Με έβαλες στο τριπάκι τώρα και ετοιμάζω ποστ-απάντηση.
Holy crap ρε, κάντο μία αναδημοσίευση αυτό το διαμαντάκι από το 2008.
Δημοσίευση σχολίου