Η νέα, έξοχη κυκλοφορία των AC/DC, υπενθυμίζει μια από τις θλιβερότερες αισθητικές πληγές των '00s: την περιθωριοποίηση του αγνού, παλιομοδίτικου hard rock. Είναι τραγωδία αυτό το πράγμα, και είναι ευρύτερο. Ήμασταν ένας περήφανός πολιτισμός κάποτε. Είχαμε τραγούδια με ψυχή, με έμπνευση, με λόγο ύπαρξης. Δεν μας άξιζε να καταλήξουμε ανάμεσα σε indie μαλακισμένα, που ακούνε Killers χωρίς να έχουν ακούσει ούτε Jam ούτε Gang of Four, πράγματα εμφανώς πιο ασήμαντα από τους Skynyrd όπως οι Kings of Leon, Gabriella Cilmi αντί για το "Midnight Train to Georgia" και την Roisin Murphy χωρίς να ξέρουν καν ποιος είναι ο Sam Cooke (καμία σχέση οι δύο τελευταίοι, μα είσαι ευρύτερα για κλωτσιές αν ζεις στον πλανήτη που φιλοξένησε τον Cooke και δεν τον έχεις μυριστεί καν).

Tέλος πάντων, τo πρόβλημα είναι πως το hard rock κυριολεκτούσε, γι' αυτό είναι -όντως- μπανάλ για τη σημερινή χαχόλικη νεολαία. Σήμερα, το ρεύμα είναι να είμαστε παγερά hip, κλανιάρικα μεταμοντέρνοι και μαζικά ακίνδυνοι. Ο ανιμιστικός ενθουσιασμός του παλιού, καλού hard rock είναι "cult" και βάλε. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι μεταλάδες έφαγαν πολύ και άδικο πρόγκηγμα από γονείς, καθηγητές και φίλους... και τι καταφέραμε; Απλά εξοντώσαμε μια μειονότητα που ήταν μεν γραφική, μα τουλάχιστον ήταν
κάτι.

Και είναι πρόσφατη αυτή η μαζική λοβοτομή. Στα 90s, οι μεταλάδες ήταν ακόμα χούντα στα λύκεια της χώρας, με άπειρα γκράφιτι "SEPULTURA" και "666" στους τοίχους κάθε γειτονιάς. Τώρα όμως ο Χάκος Περβανίδης γέρασε -και η μεταλομάνα των Βαλκανίων βλέπει τους εφήβους της να ακούνε HIM αντί για Megadeth. Τώρα οι φλώροι θριάμβευσαν και η γενοκτονία των γραφικών μεταλάδων ολοκληρώθηκε. Τώρα, δηλαδή, είναι η κατάλληλη στιγμή για να δούμε τι μένει από όλο αυτό. Τώρα που οι βαρβάτες κιθάρες ηττήθηκαν και μπήκαν στο χρονοντούλαπο της μπαναλοσύνης... ήρθε η ώρα για ένα μεγάλο "Α ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ" που θα τιμά εκείνες τις μπάντες, εκείνης της εποχής, που παραμένουν ακαταμάχητες ακόμα και για τα μέτρα του φλούφλικου σήμερα.


#5:
THIN LIZZY (δείγμα: "Dancing in the moonlight")


Ο μόνος μαύρος Ιρλανδός στην ιστορία του hard rock, ήταν ταυτόχρονα και ο μόνος μαύρος στην ιστορία του hard rock. Αν ακούγεται funky συνδυασμός, είναι επειδή αυτό ακριβώς αποδείχτηκε: κοτζάμ AllMusic τους αποκαλεί ένα από τα πιο υποτιμημένα γκρουπ της εποχής.


#4:
MOTORHEAD (δείγμα: "Killed by death")


Πιθανότατα το πιο περιεκτικό, διασκεδαστικό βίντεο κλιπ στην ιστορία του είδους, το "Killed by death" έχει χαρακτηριστεί από γενετιστές ως το "
βίντεο που μπορεί όντως να κάνει τα αρχίδια σου μεγαλύτερα και πιο συμπαγή".


#3:
DR TEETH AND THE ELECTRIC MAYHEM

Όταν το στίγμα σου είναι στη smooth jazz, μα έχεις στις τάξεις σου τον κορυφαίο thrash metal ντράμερ όλων των εποχών, ο μουσικός σου μέσος όρος δεν μπορεί παρά να είναι στα χωράφια του hard rock.

Εδώ μια μίνι συνέντευξη, του ντράμερ που πήγε μπροστά το είδος όσο κανένας άλλος (και μιλάω απολύτως σοβαρά).


Και εδώ αποδεικνύει πως "
Brutal φωνητικά" είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση.



#2:
BLACK SABBATH (δείγμα: "War Pigs")


Αν βγάλεις τους post-Apocalyptic στίχους και την κιθαριστική λασπουριά από το "War Pigs", μένει ένα τραγούδι που κάθε ψαγμένη στρίπερ θα χρησιμοποιούσε στο πρόγραμμά της. Και με το "
ψαγμένη" εννοώ "χλωμή με μαύρους κύκλους γκοθού που σε ψιλοτρομάζει" -μα οι Sab Four ήταν σατανικά (got it?) καυλιάρηδες, ακριβώς επειδή ήξεραν τι να κάνουν με έναν καλό ρυθμό, όποτε τον έπιαναν.


#1:
AC/DC

Μην κοροϊδεύομαστε, για αυτούς γράφω τόση ώρα. Την only band that matters, εδώ και τριανταφεύγα χρόνια -ακριβώς επειδή αρνήθηκε να μετακινηθεί έστω και μισό βήμα από αυτά που μας δίδαξε ο Τσακ Μπέρι. Η αντίδραση απέναντί τους είναι που διαχωρίζει τους ζώντες οργανισμούς από τα ζόμπι, ενώ ο κιθαρίστας τους εφηύρε το headbanging, δηλαδή τη δεύτερη σημαντικότερη ανακάλυψη του 20ου αιώνα μετά την πενικιλίνη. Η υπερβατικότητα του "Let there be rock"...



... και οι προγραμματικές δηλώσεις του "It's a long way to the top (if you wanna rock'n'roll)...




υπενθυμίζουν το οτι δεν μας αξίζει τίποτα καλό ως χώρα, αν δεν τους φέρουμε ούτε το καλοκαίρι του '09. Οι πρώτες ημερομηνίες της Ευρωπαϊκής τους περιοδείας ανακοινώθηκαν, μα οι οβριοί της Didi δεν δείχνουν να συγκινούνται.

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Led Zeppelin?

top